Home > ilkler, kitap, videolar > Hoşgeldin küçük şempanze (mağara adamı mı desem ?)

Hoşgeldin küçük şempanze (mağara adamı mı desem ?)

Temmuz 25th, 2009 banu Leave a comment Go to comments

Geçen sene, tam da bu zamanlarda, Kitubi’de parmaklığa veda ve genç yatağına geçiş yazılarını okumuştum. Yerde yuvarlanan 5 aylık bebeğime bakınca Ilgaz pek büyük gelmişti gözüme ve daha çoook zamanımız var diye düşünmüştüm. Oysa zaman denilen şey - hele ki bebekli yaşama geçişten sonra - dünyadaki en nankör şey…

MIRA - jump in to the fire from banu akman on Vimeo.

Bir yaşını geçtikten bir süre sonra Mira, yatağının parmaklığına tırmanmaya başlayınca, o zamanki halimi hatırlayıp kendi kendime güldüm. Bir yanım bu kadar çabuk büyümüş olmasına inanmak istemedi ama diğer yanım ilgili hazırlıkları yapmaya başladı… Mira’nın yatağı da Ikea’nın Gulliver serisinden olduğu için Damla’nın parmaklık önerisi bize aynen uydu :) Sağolsun Çiğdem, o günlerde, İstanbul’daydı, aldı gönderdi… (malum hala Ankara’da bir Ikea yok :( )

Parmaklığı çıkartmak üzere teknik donanım tamam ama ruhsal donanım yeterli değildi… Gerçi Archi*Sugar’ın “Bebekler için Montessori” yazısını gecikmeli olarak okuduğumdan bu yana Mira’yı baştan beri bir yer yatağında yatırmaya alıştırmış olsam nasıl olurdu diye düşünmeden edemiyordum. Ama parmaklıklara alışan bir bebeğin de nasıl yatmaya ikna edilebileceğini gözümde canlandıramıyordum.

Neyse bu ruhsal hazırlık süreci dün akşam hızlıca tamamlandı :)  Artık yatağa koyduğumuz anda canı istemiyorsa kendini öyle bir hızla dışarı atıyor ki parmaklık güvenlik amacını yitirip tehlike arz etmeye başladı. Yukarıdaki izlediğiniz kayıdı almak 4. atlayışında geldi aklıma…

İlk geceki uyuma süresi bir hayli uzadı… “Yatağına hadi kendin çık” dedik. “Nen nenn” diyerek hemen çıkıp, attı kendini, yastığının üzerine… Sonra, son haftalarda her akşam yaptığı gibi, öncelikle yumuşak oyuncak takımından seçtiği, yatak içi mangasının yoklamasını gerçekleştirdi.
- Gugu?
-kuzu burada Mira’cım o da uyuyor, eee eee yapıyor…
- Ayııı?
- burada ayı da eee eee yapıyor…
- Okkooo?
- Okko’nun da çok uykusu gelmiş… eee eee eee
- Tata?
- ooo tavşan çoktan uyudu…
- Kugu?
- Kara kuzunda uyumuş…
- Babba?
- Balıklar kendi yataklarında yatıyorlar, hmmm baktım onlar da çoktan uyumuşlar…

(Aslında başlarda, yatarken dikkatini çekmesin diye yanına oyuncak vermiyordum ama bir iki derken yatakta bir bir manga oyuncak toplandı… Okkoo ise Mira’nın kendi seçip aldığı ilk oyuncak :) DR’da National Geographic’in yumuşak oyuncaklarını uzaktan görüp, “Okkoo” diye bağıra çağıra yanına gitti. Yeşil bir peluş papağanı annemin “Rokko”suna benzettip sarıldı)

Ardından yine her akşam olduğu gibi yakın aile, eş, dost, akrabanın halini hatırını sordu…
- Baba?
- Baban içeride, o da uyuyacak sonra…
- Dadda?
- Suha dayın evinde…
- Dadda?
- Baha dayın da evinde…
- Ama?
- Amca evinde…
- Annii?
- Anneanne evinde…
- Annnniii?
- Benim anneannem de evinde…
- Hatce?
- Evinde…
- Dedde?
- evinde
- Abi?
- Tuna abi çoktan uyumuş…
- Aba?
- Zeynep abla da uyumuş…
- Anne?
- Buradayım ya ben Miracım…
- Ceeeeee (espiri yapıyor ya…)

- Baba? Okko? Gugu? Hatce?… Sar başa, sar başa… her ismi tekrar tekrar saydı… Ben artık cevap vermediğim kendi cevabını kendisi verdi. Bazılarına “gittiii”, bazıları için “nen… nenn”… Yerimden kalkıp içeri gitmeye çalışırsam da hemen kalkıp peşimden geldi… Akşam 9:20 de başladığımız bu sürece, inat etmeme rağmen, saat 23:00′e kadar ancak dayandım. Hala uyumamıştı. Peşimden görevi Cenk devraldı. Benim yerime babasını görünce bir iki mızıklandı 10 dakika bile sürmeden melekler gibi uyumuştu… Gece bir kaç defa kalktı ama hiç yataktan çıkıp evin içinde dolaşmadı. Her zamanki gibi kalkıp ışığı yakıp “Annneee” diye avazı çıktığı kadar bağırdı. Zaten sabaha doğru son kalkışında, ben tembelliğimden - her sabah olduğu gibi - yanımıza aldım, birlikte uyandık :) Bugün sabah kahvaltısından, öğle yemeğine kadar hiç bahçeden içeri girmeyince, öğlen tık demeden uyudu. Hala da uyuyor… Darısı bu akşama…

Bu aralar Dr. Harvey Karp’in “Mahallenin En Mutlu Yumurcağı” (The Happiest Toddler on the Block) kitabına göz atıyorum. Mira yeni doğduğunda da Pratik Anne’nin önerisi ile “The Happiest Baby on the Block” videosunu izlemiştim. Çok ama çok işime yaramıştı. Onun için vakti gelince işime yarayacağından emin olduğum “Mahallenin En Mutlu Yumurcağı”nı da alıp atmıştım bir köşeye… Karp; 1- 4 yaş çocukları mağara adamlarına benzetmiş :) Onları minyatür çocuklar gibi görmeden, “sen Tarzan, ben Anne” şeklinde bir diyalog kurmayı anlatıyor. Bu mağara adamı benzetmesi bu aralar bizim cadıya pek uyuyor… Evimizde diz yüksekliğinde bir neandertal yaşıyor. Nereye gitti bizim minik bebeğimiz diye bizi şaşırtıyor. Neyse kitabı bitirince bir özet geçerim… Şimdi kaçıyorum, Mira uyanmadan, “Frozen Yogurt” yapacağım…

bunlara da göz atabilirsiniz…

  1. Temmuz 25th, 2009 at 21:42 | #1

    uyku öncesi muhabbete bayıldım yalnız… :)

  2. Temmuz 25th, 2009 at 21:50 | #2

    Muhabbet şahane ama ben öncelikle uyurken verilen poza dikkatini çekerim. Uyuyacaksan böyle uyuyacaksın şekerim:)
    Öperim yanaklarınızdan,
    ç.

  3. Temmuz 26th, 2009 at 11:29 | #3

    Banu güldürdün :))

    E kutlu olsun, bir hedef daha tamamlanmış. Ve…Mira’cığın son fotoğrafı muhteşem, bayıldım!

  4. Temmuz 26th, 2009 at 22:08 | #4

    Offf inanılmaz keyifli bir yazıydı gülerek okudum.Öncelikle o korkuluktan atlayış korkutucu olsada çok tatlıydı. Yoklama olayı ayrı güzeldi. Mira ile zaman çok eğlenceli geçiyor gibi okuyoruz inşallah ben de Duru’yla böyle tatlı anılar paylaşırım,iple çekiyorum…

  5. Temmuz 26th, 2009 at 23:13 | #5

    Vay süper atlıyormuş, çok teknik :)
    Ne yazık ki bir süre sonra karanlıkta dolaşmaya alışıp yataktan kalkıyorlar. Ilgaz artık uyanırsa direk bizim odaya geliyor, yataktan bağırma dönemi sona erdi. Ama 2-3 ay geçer herhalde o zamana kadar siz de alışırsınız.

  6. Temmuz 27th, 2009 at 09:06 | #6

    Erdem’de gözümüzün içine baka baka dizlerini kaldırıp yatağının kenarına koyuyor “bakın atlarım haa ona göre, hemen çıkarın beni burdan” der gibi biz de hemen alıyoruz tabi. Bir defa düşmüşlüğü var çünkü. Birkaç parmaklığı çıkarsam ordan inip çıkar mı diyordum bu daha güzel bir yöntem olmuş. Hayırlı olsun sizin için de.

    Muhabbete ben de bayıldım. Erdem henüz ıııhhh diyor çoğunlukla.

  7. Temmuz 28th, 2009 at 11:30 | #7

    Banucuğum çok haklısın, parmaklıklar artık bizim içinde tehlike şimdi sizin yatak yere yakın bir yatak mı oldu onu pek secemedim fotodan, bizimkinin parmaklıkları cıksa da yuksek yerden altında bazasıda var?
    Dikkatimi çeken şeylerden biride üstünü örtüp uyuması oldu çok tatlı uyuyor. :)
    Begüm sadece bana sarılarak uyuyor biraz beni hırpaladıktan sonra ama, saçımı çekiyor göbeğime yatıyor kalkıp yatakta yürüyor en son boynuma sarılıp memesi ağzınde eeee yapıp uyuyor :)
    Birde videoları hangi programdan ekliyorsun sitene? ben videogoogle kullanıyordum önceden ama artık kullanamıyorum ?
    Sevgiler.

  8. Temmuz 28th, 2009 at 23:31 | #8

    Burcu - valla “daha ne oyunlar oynayacağım ben size” sinyalleri veriyor, cadı… bu arada ben de Arda’nın şu telefonla konuşma olayına bayıldım bayıldım…

    Çiğdem - uyurken bile poz veriyor :)

    Yapıncak - teşekkür ederim…

    Bige - gece 23 gibi durumumuz komik değil trajikomikti… ben de güleyim ağlayım mı kararsız bir ruh hali içerisindeydim. Şu bir gerçek ki büyüdükçe paylaşımlar çoğalıyor. bu anılara tatlı bir bakış açısı ile bakınca da daha tatlı oluyor :) ya karışık oldu ama bilmem anlatabildim mi?

    Damla - hakikaten teknik geliştirdi.. Önceleri ayağını kaldırıp, parmaklıkta sallanıyordu. sonra baktık hoop diye zıplıyor…

    Naile - o ihhlara karşı benim gibi ıhh ne diyor acaba diye kalan bir kazma anne olunca pıtır pıtır kelimelere dönüşüyor galiba :)

    Güneş - bizim yatak yere çok yakın… ama bariyeri atlayıp düşmesi zaten mümkün değil. Baza olması belki tırmanıp çıkmasını etkileyebilir. Üstünü ancak çok uykusu varsa örttürüyor. Yoksa mümkün değil… Bir de meme ile uyku ilişkisini mümkün olduğu kadar kurmuyorum… Yoksa oyuna çeviriyor işi… Sizdeki meme keyfi biz de sabahları akrobatik emişler şeklinde yaşanıyor. videogoogle’ın kapanmasıyla artık vimeo’dan yukleme yapıyorum :)

  9. Yeşim Baran
    Temmuz 30th, 2009 at 13:48 | #9

    Selam Banucuğum,
    Bahar bu siteyi göndermiş bakmam için. Ben de seninle paylaşmak istedim. Öbür türlü tek taraflı bi alışveriş durumu beni üzüyordu :) Paylaşımların için çook teşekkürler. Çok şekersin.
    Ahmet abiye şifa, size de kolaylıklar diliyorum.

    http://www.boowakwala.com/

  10. Mart 18th, 2011 at 10:34 | #10

    Ya, şimdi linkini Nurturia’da birine vereyim diye açtım. Nasıl geçti zaman, ne tatlıymış ya :)

  1. No trackbacks yet.