Ayrı ilk gecemiz
Mira’cım doğduğundan bu yana ilk defa benden ayrı bir gece geçiriyor… Pek sistematik olduğumuz ilk 7 aydan bu yana, ilk defa - üç beş sinema kaçamağını istisna tutuyorum - emmeden uyuyacak ve aynı yatakta yatmadan tam bir gece geçirecek. Ben Antalya’dayım. O babası ile Ankara’da. Bursa’dan ayağımızın tozu ile bir de buralara sürüklemek istemedim onları… en mantıklısı buydu, duygusalaşmaya da hiç niyetim yoktu… Ama bu dilli düdük en son telefonda “annnemm uykum var ama sen geri gel işten artık…” deyince içim buruldu. Burnumun ucu sızladı… şimdi hemen uyumalıyım ki… çabuk sabah olsun… hatta hemen tekrar akşam olsun… ben kızım ile koyun koyuna uyuyabileyim.
—
Gece 3-6 arası “annem uzun işte…” “anneyi bulmaya gidelim” diye kalkıp babası ile oynamış. Yine de sabah erken ve mutlu uyanmış. Bugün “anne işten gelecek” demiş. Okula koşarak girmiş. Yemeğini güzelce yemiş. Öğleden sonra babaannesi ile oynamış. Akşam üstü “camdan bakalım annem gelmiş mi?” demeye başlamış. Ankara’ya indiğim saatlerde havaalanında bomba ihbarı yapılınca aracımıza ulaşmak için bir hayli vakit kaybedince, Mira’cım ben eve girmeden 10 dakika önce uyumuş. Erken yatar, erken kalkar ama arada kalan zaman da top atsan uyanmaz. Çişi gelsin de kalksın diye bekliyorum.
—
OİP’nin bir blogger’ın anatomisi serisini görmeyen ve görünce kopmayan kaldı mı?
ah bu minikler..
bazen öyle bir laf ediyorlar ki insanı ağlatacak oluyorlar
hemen kavuşup koyun koyuna uyumanız dileklerimle
sevgiler
İki senedir kızından ayrı bir gece bile geçirmemiş bir anne olarak benim de içim buruldu okuyunca Banu…Nasıl geçti Miroşun gecesi acaba? Ama böyle yavaş yavaş,kısa ayrılıklarla alıştırmak gerekiyor belki de…Özledim sizi,çok öpüyorum!
Hilal… teşekkür ederim. Ben doğduğundan beri herşeyin farkında olduğuna inanıyordum ama böyle dile gelmeye başlayınca nutkum tutuluyor.
Neslihan’cım… ben de sizi özledim. Bu hafta sonuna görüşürüz artık. Miroş, önce metanet ile karşıladı ama gece 4te annemi özledim diye kalkmış, 2 saat oynamış, uyumuş. Biraz öncesine kadar hiç ağlamadı, mızırdanmadı. Biraz önce “ben uçağa biniyorum geliyorum” dediğimde “tamam ama hemen gel artık” diye ağladı