Çeşme Yarımadası Notları
Başlamadıkça sonunu getiremeyeceğim…
Tatil öncesi, özellikle kongredeyken Mira’nın beni gördüğü anda ne dediği anlaşılmayan mızırdak bir hale dönüşmesi, üstüme ahtapot misali yapışması, olup olmadık heryerde - birazcık memememememememememe - tonunda bozuk plak gibi takılması sonucu dellenmiştim. Kararlıydım, bu emzirme işini bırakacaktım, tatil iyi bir fırsat olacaktı falan derken… Tatil başka şeylere fırsat yarattı…
Cenk’in kız kardeşi Ceren’nin yanımızda olması herşeyden önce benim kendime gelmemi sağladı. Mira Ceren’ni akranı ilan ettiğinden, peşinden ayrılmadı. Çılgınca eğlendi. Benden başka kimse ile paylaşmadığı kaka yapma seanslarında bile halasını istedi yanında… - 2 yaş çocuğunun kakası pek kıymetlidir 
- Ben de tüm alıcılarımı kapattım, dinlendim, silkelendim, kendime geldim. Hatta hızımı alamadım, sörf öğrenmeye başladım. Kazma becerisinde olsam da inat ettim. Yorgunluğumu orama burama indirdiğim sörf direğininin acısı ile unuttum. - manyak mıyım neyim? - Ben rüzgar ile boğuşurken yanıbaşımdaki 6-7 yaş çocukların bize göre nasıl farklı ve kolay öğrendiklerini gördükçe, çocuk olmanın gücüne hayran kaldım, sanki Mira’yı öğrenirken izliyormuşcasına mutlu oldum.
Çocukla tatilin kalabalıkta daha keyifli olduğundan emin oldum. Mira zaten annesi gözünün önündeyken halası ve dayısının yanında olduğu için mutluluktan sarhoş gibiydi. Üstüne Alaçatı’daki arkadaşlarımız Serap ile Tayfun’nun Maya’sı ve Kaya’sı da eklenince super oldu. 2 yaş modelleri, kendinden büyük veya azcık küçük insanlara karşı kendi yaşıtlarına olduğundan daha ilgililer. Maya ile Mira çene yarıştırıp, takı toka kavgası yaparken, Kaya’nın sofradaki tüm kalanları köpekleri Blondi ile tüketmesini hayatım boyunca unutmayacağım, kocaman delikanlı olduğunda kız arkadaşlarına anlatacağım - ahanda yazıyorum 
-
Çocuk ve kalabalık olunca evde olmanın, otel odalarına bölünmekten daha konforlu olabileceğini gördüm. Hele benim gibi otel yorgunu olabileceğiniz bir işiniz varsa, otel tipi evlerde tatil olabilecek en konforlu opsiyon oldu. Önce geçen sene ayırıp kullanamadığımız rezervasyonumuzu değerlendirmek üzere VillaSaray‘da kaldık. Havuz başında 3 odalı bir villadaydık. Havuzun yanıbaşında olmak, bir gözün sürekli Mira’yı takip etmesi anlamına geldi. Kahvaltıları evde yaptık. Öğleni sokakta geçiştirdik. Akşam bir içeride bir dışarıdaydık. Evimiz hergün temizleniyordu, çarşaflarımız havlularımız istediğimiz zaman değiştiriliyordu. Bulaşık makinası yoktu, ama bizim ekip koordineli çalışma konusunda aslanlar gibiydi…
VillaSaray’dan sonra planımız Kuzey Ege’ye uzayıp, biraz gezinmek ve sonunda Elif Mavi ve Deniz Ali‘mizi sevmekti. Ancak Mira’nın hafif akıntılı burunu bahane oldu doğrusu miskinlik ağır bastı. Yine bir terzi kendi söküğünü dikemez performansı göstermek üzere, Perşembe akşamı haftasonu kalış için Çeşme yarımadasında yer aramaya başladık. Az daha havamızı alacaktık ki, Sailor’s Otel, EV‘de 3 odalarının müsait olduğunu söyleyince, 4. odada kalan çift için biraz endişelenmekle beraber hemen atladık. Beklenen çift gelmeyince de tüm EV bize ait oldu
Sailors EV bahçe içerisinde çok güzel bir ege evi… Konaklama oda kahvaltı… bonus olarak da beş çayı veriliyor. - lorlu kurabiyeleri bir harika - Sabah EVinizin herşeyi Havva hanım elinde malzemeleri ile geliyor, kahvaltınızı hazırlıyor. Yanındaki yardımcılar da servisinizi yapıyor. Ortalığı temizliyor, yataklarınızı topluyor, havlularınızı değiştiriyor. Ancak butik bir otelde alacağınız konforu, bir de çubuklu pijama ile evinizde otururken sunulduğunu düşünün Bir kaç günlüğük şımarıklık… iyi geliyor gerçekten. EV’de olduğumuz sürede akşam yemekleri için dışarı gitmek bile istemedik. Mangal yakacağımızı söyleyince temizleyip bahçeye hazır bırakıyorlardı. Biz de kömürümüzü, etimizi, balığımızı alıp geliyorduk. Beyler mangal işi ile ilgilenirken, hamarat Serap’ımız babasının restoranından - işi ustalara da bırakmadığından emin olun - iki salata meze döktürüp geliyordu.
Evler dışında 3 kere dışarıda yemek yedik. Üçüde övgüyü hakkediyor. İlki Cenk’in kışın gelişlerinde keşfettiği Avrasya Ev Yemekleri; mütevazi bir esnaf lokantası görüntüsünde tekrar gidilesi bir yer… İkincisi Küçükyalı’daki Maria’nın Bahçesi‘nin Alaçatı şubesi… geçen ayki Food & Travel benzeri tüm dergiler de sahibi,şefi Maria Ekmekçioğlu’nun tarifleri boy boy yer almıştı, o kadar keyifli tariflerdi ki mekanın da aynı keyifte olacağı anlaşılıyordu. Gitmemek olmazdı. Enginar Fava Eşlemesinin tadı damağımda kaldı. Mira’nın favori kitaplarından biri Yavru Ahtapot Olmak Çok Zor iken bütün bebek ahtapotları götürmesi ve başka bir şey yemeyi red ettiğinden üstüne bir tabak ahtapot daha istemek zorunda kalmamız da pek ironikti. Son olarak Alaçatı’da sokakta oturmak ama kalabalık tarafından tepeden bakılmadan, dürtülmeden yemek yiyebilmek için bir mekan ararken arka sokaklarda Gubiba‘ya denk geldik. Rezervasyon yapıp gittiğimizde ise hoş bir surpriz ile sahibinin Cenk’in ortaokul arkadaşlarından biri olduğu ortaya çıktı. Cenk zaten yıllardır Berrak’ın annesinin favasını anlata anlata bitiremezdi Tanımama rağmen bakla sevdirebilen bir insan olarak hafızama işlemiş. O akşam da Sakızlı Cheesecake’i ile kalbimde yerini aldı
Çeşme rüzgarından da nasibimizi aldık, 2 gün fırtına vardı. Ama yarımada olunca bir koy eserken, arkasına düşen esmiyordu. Sadece Mira’yı önce Ilıca’da, suya sokunca Alaçatı’da denize girmeyi red etti. Sıcak denize gidelim, vazgeçtim soğuk denize gidelim… şeklinde direktifler yağdırdı durdu. Antalya’da kongredeyken oradaki bir arkadaşının kolluklarını Mira’ya vermesi ile kollukla yüzmeyi denemişti. Kolluk avantajı ile suda kendine güvenmeye başladı… Ancak kolluk yüzme anatomisine tamamen aykırı olduğu için kullanmak istemiyorum. Su üzerinde durmak için biz ciğerlerimizi kullanırız. Normalde yüzerken bizi kollarımızdan yukarı çeken bir aparat yoktur. Kollukla yüzmeye alıştığı zaman kendini omuzlarından yukarıda tutan bir destek arayışında oluyor, önce kolluğa alıştırıp sonra ondan vazgeçirmeye çalışıyoruz. Çeşme’ye giderken kollukları tamamen yok ettik. İçine şişen yastıklar konulan şu mayoyu kullandık. 12-24 ay yazıyor ama askıları cırtcırtlı olduğu için sanırım 3-4 yaşa kadar kullanılabilinir. Yastıklarını dalga durumuna göre biraz fazla şişirdik, sakin sularda biraz indirdik. Yavaş yavaş indirilerek yüzmeyi öğrenebileceğini düşünüyorum.
Son olarak Alaçatı’da Cumartesi geçiriyorsanız Alaçatı pazarı tavaf edilmezse olmaz… En son iki sene önce gitmiştim, iki senede iki katına çıkmış pazar alanı… Neyseki Serap’ın rehberliğinde nokta vuruşu yaptık tezgahlara… Mira için sezon ürünlerinden, etiketleri üzerinde, parça başı 5 liraya öyle şeyler buldum ki artık uzun süre baktığım her şey çok pahalı gözükecek gözüme…
Hmmm emzirmeyi bırakma işine ne mi oldu? Bir sonraki dellenme anıma kadar rafa kaldırıldı. Babası 3 yaşına kadar hatta annesi kardeşine hamileyken de emmiş, kardeşi olduğu zaman kendiliğinden bırakmış. Bu da elbet bir gün bırakmaya hazır olacak. Benim heyheylerim gelmeden kendi kendine bırakması temennim
Harika bir tatil olmus! Cocuklar kesinlikle kalabaligi seviyor
Mekanlari not ettim, cok tesekkurler adasim 
Harika bir özet olmuş…Banucum o heyheyler bana da çok sık uğruyor bu aralar,Zeyno anne yerine bile meme diyor. Ama sonra öyle bi an geliyor, sonsuza kadar emzirebilirmişim gibi hissediyorum. Eninde sonunda bırakacaklar değil mi…
Aslında emzirme konusuna cokta takılma ben de hala emziriyorum. Bazen cokta zorlanıyorum ama elbet birgun birakicaklar. Ben hala pskilojik acıdan hazır değilim.
Bu arada Ev e bayıldım. Oraya gitmek çok isterim. Paylaşımın için sagol. Miranin resimleri ise dergilerden alınmış kadar güzel….
Ay o fasülye çadırı ne hoş olmuş öyle.Hemen yapıveresim geldi
Fıstık da çok şirin maşallah.Allah ömrünü güzel etsin..