2008′in son - 2009′un ilk haftası
Bugün sabah 5 sularında kardeşlerim Amerika’ya döndüler ve bende son haftayı bir değerlendirme fırsatı buldum…
Yılbaşından hemen önce bebişlerimiz Selin, Mira, Arda, Çınar ve Yiğit yeniden buluştu. Buluşma hafta içi olduğu için, benim ofisten gelmem biraz zor oldu… Uzayan toplantıdan, benim başka bir toplantım daha var diye kaçtım ve gecikme ile de olsa sevgili Burcu ve sarı şekeri Arda’nın evlerine varabildik. İlk buluşmadan bu yana 1,5 ay geçti… Geçen buluşmamızda birbirlenin pek farkında değillerken, bu sefer birbirlerinin elinden oyuncakları kaparak, kapılan oyuncakların peşinden ağlayarak, hatta birbirlerinin üsünde başındakileri çekiştirerek iletişim kurdular. Çınar’ın annesi Sermin yine harika oyunlar ve şarkılar ile bizimkileri büyüledi… Bir daha ki buluşmayı daha yakın bir zamanda yapmak şart… Fotoğraf makinam evde kaldığı için cep telefonu ile yakaladığım kareler aşağıda 
Yılbaşı günü, burnumun kenarında görünürde belli olmayan ama tüm gözlüklerimin eğri durmasına neden olan benimi estetik bir operasyon ile aldırdım. Doktorumun “emin misin bugün bu işi yapmak istediğine” diye ısrarlı yaklaşımına karşı son 2 yıldır ötelediğim bu işin 2008 ile birlikte aklımdan ve burnumdan çıkıp gitmesini istedim… Akşam ise 6 yıl sonra ilk defa tüm ailem bir arada bir fotoğrafımız oldu. Kardeşlerimin dünyanın öteki ucunda olması ve babamın rahatsızlığı göz önüne alınınca bir daha ne zaman böyle bir kare daha yakalayabiliriz bilmiyorum. Gelecek için hayıflanmayı bırakıp anının tadını çıkartalım… İşte itimiz ve kopuğumuz ile ailemiz bir arada
Yılbaşının ertesi günü, sakin ve huzurlu bir gündü.
Mira’cım hediyesini açtı…
Annesi, dayıları, yengesi ve babası ile oynadı…
Öğleden sonra, Kıvılcım’ın Çınar’ı ile benim Mira’mı organize etmeyi başarıp sonunda bir araya getirebildik… Çınar’ın yürümeye başlamış olması bizim kızı iyice gaza getirdi.
Cuma günü işyerinde öyle zor bir gündü ki… Haftasonuna girdiğimizde yeni bir yıla girmemizin üzerinden günler geçmiş gibi hissetmeye başlamıştım bile… Güzel bir hafta sonundan sonra ise haftalar haftalar geçmiş gibi hissediyorum. Hızlı mı geçecek bu sene ne? Umarım…
merhaba,
geçmiş olsun öncelikle ve 2009 güzle b,r yıl olsun Miracık ve sizin için.
Uzun süredir Efe için arıyorum böyle birşey. Nerden aldığınızı sorsam?
Mira’nın ahşap trenine bayıldım
huysuz ve tatlısı… teşekkür ederim. trenimiz Melissa&Dough marka, LocoPoco isimli bir mağazadan aldık. babyneeds.com.tr’de de satılıyor.
Çok geçmiş olsun Banucum. Sibellerde muhabbet etmeye hiç fırsatımız olmadığı için burnunun kenarındaki minik belli bile olmayan bantı da sormamıştım. Çok geçmiş olsun.. Miranın oyuncağına ben de bayıldım hakikaten. Bir de ben de birşey sorcam, Miraya genellikle ahşap oyuncaklar mı alıyorsun Montessoriye göre büyüttüğün için yoksa diğer malzemelerden üretilmiş oyuncakları da var mı? Aslında müsait bir zamanında oyuncakları ile ilgili bi,r yazı-resimlerle süslenmiş- yazarsan bizleri bilgilendirmiş olursun. Çünkü Mirayı yetiştiriş tarzını gerçekten çok beğeniyorum. Öperim mavişimi..
Banucum
bu yazıyı yeni gördüm desem inanır mısın? son nerdeyse iki haftadır benim ve sonra Yiğit’in akan burnu, hapşırıklar ve nezle ile geçiriyoruz. senin oyuncaklara ben de bayılıyorum. bize birara oyuncaklar yazısı yazar mısın?
bu arada, Mira nasıl? dişlerle arası nasıl? inşallah herşey yolundadır..
öpüyoruz sizi kocaman
sevgiler
gorki