- yok ! yok ! yok ! havuçlu değil ! ben onu sevmiyoum. çikolatalı istiyom. ben biliyom, sen çikolatalı sevmiyon ama ben seviyoum ! çikolatalı üçgen pastadan yemek istiyom. havuçlu yemicem.
Dün sabah Mira’dan duyduğum bu cümle ile dondum kaldım, silkelendim, kendime geldim. Olay anında, kahvaltı yaptığımız pastanede omlet sonrası (!) yiyeceği pastayı seçiyordu(m) ve sabah sabah omleti es geçip sadece çikolatalı mozaik pasta yemesini kendime yediremeyeceğimden, havuçlu keki tavşanlar gibi yersin diye yutturmaya çalışıyordum. Karşımdaki henüz 2,5 yaşında bile olmayan, halen emerek uyuyan, tam şahsına münhasır bir cüce ve ben bu detayları unutuyorum. Üstelik o benim çikolatalı pasta sevmediğimi atlamayacak kadar dikkatliyken, ben onun çikolatalı pastaları çok sevdiğini göz ardı edecek kadar avanağım. Read more…
Bora’mız neredeyse 10 günlük bir rötarla, annesini Amerika’da, bizi de burada dokuz doğurttuktan sonra 19 Mayıs 2010′da saat 9:48′de aramıza katıldı. İlk defa Özge anne, Baha baba, annem babaanne, Suha amca, Mira kuzen, ben hala oldum. Cenk ise daha bir enişte (!) oldu. Ailemiz daha da büyüdü, daha da bir şenlendi. Bora aramıza çok hoş geldi 
Read more…
Baharın etkisi: aklımda kırk tane tilki ve müthiş bir enerji… Hepsi için zamanım yok. Biraz daha yetebilmeyi - hele biraz daha yazabilmeyi - isterdim ama yetemediğime de hiç üzmüyorum kendimi… işte bu ilginç… şimdiye kadar her şey eksik gedik kalıyor diye kendi kendimi yemeye başlamış olmam gerekirdi ama yemiyorum işte Zaman yaratmak için önce kendime zaman vermem lazım, hissediyorum ve büyüyorum. İşte işler yoğunlaşırken, evde işler yavaş yavaş yoluna girmeye başladı. Bu günlerde kendimize has bir düzen oturttuk ki bu çok hoşuma gidiyor. Bahar bitiyor, yaz gelmeden önce not düşülmeli bu günler…
Read more…
