Cumartesi’nin şaşkını, Pazar’ın antikası
Cuma akşam zorunlu yemeklerden biri için çıkmadan önce Mira “yookk, kalsana, benimle yatsana… anne lütfen…” diye başlayıp “banuuu baksana kalll amaaaa” diye sarınca Cumartesi için kendisine masal gibi bir plan anlattım. Sabah beraber uyanacağız. Yuvarlak omletli kahvaltı yapacağız. Sonra beraber okula dans etmeye gideceğiz. Sonra Selin, Zeynep ve Ada bize gelecek… Akşam da Karya ablalara gideceğiz, seni çok özlemiş. O kadar hoşuna gitti ki “peki, tamam birazcık (!) git ama hemen gel” dedi, el sallayıp, öpücük atıp yolladı beni…
Akşam yemeği sırasında sabah bir toplantıya daha dahil olma gerekliliğim ortaya çıktı. Yine de omlet kısmı dışında ki sözlerimi yerine getirebileceğim inancımı yitirmedim. Günün sonunda, bizim tüm planlar gerçekten oldu masal… ha bir de son zamanlarda iki gıdım kalmış aklımı da bir yerlerde yitirmişim anlaşılan. Günün tüm şaşkınlıklarını uzun uzun anlatmaya gerek yok. O gün evden nasıl çıktığım, bir muamma… Sadece öğlen popom yeri ilk kez gördüğünde, sağ ve sol ayakkabılarımın birbirinden farklı olduğunu farkettim… Hele ki o halde iki ayrı toplantıda boy gösterdiğimi düşününce; gülsem mi ağlasam mı bilemedim. İkisini birden yaptım. Durumun vahimiyetini yeteri kadar anladınız sanırım…
Pazar günü hiç bir şey yapmamak üzere planladım kendimi… - plan yapmadan plansız bile kalamıyorum galiba - Mira “pazar gidelim bir tavuk alalım… happuru hupuru… bideee muz alalım hapuru hupuru” diye soytarınca “hadi bari bir organik pazara gidelim” dedik. Hiç aklımızda yokken ayın ilk Pazarı olması münasebeti ile Antika Pazarı ile de pişti olduk 
Çok uzun zamandır gitmiyordum. Pek iyi geldi
Farklı çorap giydiğim çok olmuştur ama farklı ayakkabı hiç giymemiştim.. Ben olsam kendime baya gülerdim:) Hayat senin için çok hızlı akıyor anlaşılan. Mira ile babasını Mygym’de oynarken görüyoruz, sen pek yoğunsun sanırım. Kolay gelsin. Herşeye yetişmeye çalışmak çok zor.
Esra’cım bende pek güldüm halime
gülünmeyecek gibi değildim ki zaten… ağladığım; herşeyi yapmak zorunda olma ve aslınd hiç bir şeye de yetişememe durumumdu…
Azıcık molaaa
Kolay gelsin, seni okudukça “yazık, birazcık dinlenebilse bari” diyorum hep. Evren duy sesimizi 
Gerçekten kolay gelsin sana :))
merhaba
farklı ayakkabı giyme işini bende yaptım. Yokolduğum dönemde. Kafayı sıyırmak üzereydim. Arabadan çıkarken baktım sekerek yürüyorum ama hiç aklıma gelmez tabiki.. Sonra bir baktım ki ayakkabının biri başka diğeri başka. ikiside siyah ama topuk farkından dolayı hafif sekiyorum sadece. kahkahalarla güldüm kendime. yaşasın yanlız değilim..
bunu yaşayan sadece benimdir diye düşünüyordum ama yanlız değilmişim
Bu arada kızın inanılmaz benziyor sana.. ne mutlu..sevgiler
Sizi tekrar bulduguma cok sevindim
Farkli ayakkabi mi ??? aman tanrimmm
daha neler gelecek basimiza :))))
Berna, gerçekten şu evrenin beni duymasına çok ihtiyacım var. teşekkür ederim
Esra… biliyormusun; kocamdan ve annemden başka kızımı bebekliğinden bu yana bana benzeten bir tek sen varsın. iyi ki varsın
iki ayakkabı da siyah - ikisi de dolgu tabanlı - ama aslında kel alaka iki ayakkabıydı… yükseklik farkı olmayınca görene kadar da anlamadım ya… asıl bu konuda kendim tebrik ediyorum. türümün tek örneği olduğumu düşünüyordum, yanlız olmadığımı duymak rahatlattı, teşekkür ederim.
Yeliz, ne güzel seni görmek tekrar
asıl biz seni kaybettik sanmıştık. daha fazlasını, ben belli ki kaldıramayacağım 
Banu’cum kolay gelsin ben de farklı çorapla çok çıktım ama ayakkabıyı henüz denemedim bak
mail attım sana ama sanırım yine seyahattesiniz..kolay gelsin öptüm Miracık ve seni..