Dün Hatice “cam önündeki çiçekleri de teyzeye göndersek mi acaba?” demişti. Ben de “gerek yok, daha yeni yeni ayaklanıyor” demiştim.
Ben miyim diyen… Bugün hikayemiz, aynen yukarıda göründüğü şekliyle cereyan etmiştir. Neyse ki yanındaydım ve yapraklarını inceledi sadece. İndirmeye de kalkabilirdi. Çekip düşürürse kendine zarar verebileceği çiçek, saksı, biblolar da kaldırdık.
Mira’cım 8 ay 3 haftalık… 1 ay kadar önce, ilk defa göbeğini de yerden kaldırarak emeklemeye başladı. Öğleden sonra işten kaçmıştım ve Mira’cım ile Yasemin‘lerin evindeydik. Ama ardı ardına stresli haberler ile çalan telefonlarım işten kaçamadığımın ispatıydı. Ağlamaklı halimi Mira’cımın sürprizi düzeltti.
İlk başlarda mehteran gibi ilerlerken, şimdi peşinden biri kovalıyormuş gibi bağırarak ve dörtnala… Tabi muzurluk için ilerliyorsa çıt çıkartmıyor. Şimdilerde bir de sürekli bir yerlere tutunup ayağa kalkması lazım. 5 dakika aynı yerde durmaması lazım. Bakması lazım. Karıştırması lazım…
