Geçtiğimiz hafta evde - işte - maddi - manevi çok zor ve sıkıntılı geçti. Hele ki bu haftanın zorluklarını düşündükçe de gelmesinde korkar bir halde hafta sonunu bulduk. Böyle dönemlerde, herşeyin yoluna gireceğine inanmak için güzel şeyler yaşamak istiyorum…
Geçen Cumartesi bu haftaya gerçekten umutla başlamamı sağlayacak pozitif enerjiyi yükleyen güzel bir aktivite gerçekleştirdik. 8 - 11 aylık arası bebeklerimiz ile 6 tane blog sahibi Ankara’lı anne bir araya geldik. Çınar ve Sermin, Yiğit ve Görkem, Arda ve Burcu, Selin ve Çiğdem, Emre ve Sibel… Bizim evsahipliğimizde toplandılar 
Bebeklerin hepsi muhteşemdi… hepsine teşekür ederim geldikleri ve günümüzü güzelleştirdikleri için…
Read more…
Mira’ya oyuncak seçerken kılı kırk yarıyorum desem yeridir. Önce internetten araştırıyorum. Bir mağazadaysa 40 kere gidip bakıyorum. 40 kere Cenk soruyorum. Bayıltıyorum. Ama içime sinince alıyorum. Buna rağmen şimdiden bir sürü oyuncağı oldu. Artık daha da seçici olmam lazım çünkü büyüdükçe alternatifleri de çoğalıyor. Büyüdüğünde oyuncak dolu bir odada boğulmuş, bunalmış, hiç birinden keyif almayan bir çocuk olmasını istemiyorum.
Her seferinde sadece bir tek oyuncak ile oynamasını sağlıyoruz. Hatta gün içinde de 2 den fazla oyuncak değiştirmiyoruz. İlk oyuncağı yerine kaldırdığımız zaman ikincisini alıyoruz. Montessori methodunu uyguluyoruz yani Daha oyuncaklarını yerine kendi kendine kaldıramıyor ama en kısa sürede kendi alıp koyabileceği bir raf sistemi yapacağız odasına… Oyuncağından sıkıldığında ev içinde geziyoruz. Antredeki aynanın önüne bir kilim serdik, orada oturuyor, aynada kendimize bakıyor ve çok eğleniyoruz. Ben işteyken bütün bu keyfi Hatice çıkartıyor. ben de çatlıyorum o ayrı
Read more…
Her bebeğin farklı ama kendine ait bir düzeni olduğuna inanıyorum… Bugünlerde bu inancım sadece başka bebekler için geçerli çünkü biz de düzen müzen yok… kalmadı 
Önce Mira’nın gece uyku ritüelini 40 dakikadan 2 saate uzatması… sonunda hala uyumamak için inat etmesi… tam uyudu dediğim noktada ağlayarak uyanması… Derken bir iki pış pışlamayla bu işi çözemeyip, meme gücüm ile saldırıya geçmem… bu döngünün gece boyunca tekrarı… en nihayetinde yılıp, 1 aylıktan bu yana genellikle kendi odasında uyuttuğumuz Mira’mızı yanımıza almam… Tabi Mira tepemizde uyumadan kudurup dururken, dönüşümlü olarak uyumaya ve uyutmaya çalışma çabalarımız… ve sonuç… kendi adıma daha planlı olma kararı ile başladığım bir haftayı zombi olarak tamamlamak üzereyim.
Read more…
