Mira’nın Bahçesi

Mira ile bebekken karşılıklı çok mırıldanıyorduk ama aklı çalışmaya başladıkça sessizleşti. Aydaşlarının etraftaki sesleri taklit etmeye çalıştığı dönemlerde bizim ki guru misali köşeden izledi. Biz konuşmaya teşvik etmek için sürekli konuşuyorduk ama o parmağı ile göstermeyi geçtim, gidip kendi işini halletmeye çalışmayı tercih ediyordu. Hatta Selin gibi kelimelerin ötesinde cümleleri tekrarlayan bir arkadaşının yanına gelince, iyice sesi kesiliyor, resmen mal mal bakıyordu. Annemin “kızım sen dilli bebektin, bu ise pilli bebek” diye bir yorumu vardı ki bizimkinin durumumuzu güzelce özetliyordu. 18 ay itibarı ile bu durum birden değişti. Artık kelimeleri var ama ötesinde artık kendine öz bir anlatım dili oluştu. Bir de hazır cevap, herşeye bir lafı var yani… E.T. gibi konuşuyor. Yavaş yavaş kapıyor, küçük uzaylım benim…

Yaş itibarı ile en çok kullandığı kelime ise “yok” (hayır yerine geçiyor…)
- yer misin?
- yok
- kalkar mısın?
- yok
- oturur musun?
- yok
- çişin var mı?
- yok
Ha burada Baha’ların Amerikalı bir arkadaşından öğrendi “no” diyor… “yok” dediği kaale alınmadığında “no… no…” diye başlıyor…

Son günlerde iki olay vardı, bu ara pek balık hafızalı olduğumdan bunları unutmadan yazmak istedim. Ha bir de bu yazıyı yazmaya başladığımdan beri 3 kere kendimi ben ne yazıyordum ya diye düşünürken yakaladım ya… durumun vahimiyetinin altını çizmek isterim.

Raleigh’e ilk geldiğimiz gün Özge ile mutfaktayız. Mira’da ayaklarımızın dibinde…
Ben: Mira’cım Özge’nin karnında ne var biliyor musun?
Mira: Bebek…
Ben: Peki benim karnımda ne var?
Mira: Göbek…
Ben: (!!!)
Bu bebek mevzuuna pek ilgili son zamanlarda… aynı diyalogu Mira bakıcı ablası Hatice ile de tekrarlıyordu.  Biraz tesedüf mü diye şüpheleniyordum. - göbek kısmını üzerime alınmak istemiyorum ya o sebepten - Yukarıdaki diyalog üzerine bir de yolda hamile kadınları gösterip “baaak bebek, nen nen” deyip… Sonra onlara beni gösterip “bak, bak, anne göbek cici cici” demeye de başladı ya… Alacağı olsun…

Mira bir süredir süt içmeye başladı. daha önce hiç içmiyordu… beni emmeyi bırakınca süt içmeyen bir çocuk olacağını düşünüyorduk. sevindik tabi…
Ben: Mira süt içermisin?
Mira: Süt… Süt…
- normalde bunu dedikten sonra tercihine göre “badak badak” veya “pipet pipet” der ama bu sefer söylemeyince soruyorum…
Ben: Peki nerden içeceksin sütünü?
Mira: İnek.. Mooo
Ben: Demek inekten içeceksin… peki başka nasıl içiyorsun?
Mira: Anne… memme !

Soruyu böyle sorarsam alacağım cevabın bu olacağını tahmin etmem gerekirdi ama basiretim bağlandı işte… haa inek, haa anne aynı kefedeyiz… zaten işi bitince artık hemen “bittiiii, papat (kapat) diyor. Hızını alamadıysa “döön, öbürü” deyip diğerine geçiyor. hiç oyalanmıyor, emiyor, kapatıyor ve gidiyor. Aslında bu dönem çok keyifli bir emzirme dönemi… Meme emmeyi yemek yemeye tercih etmiyor. Stres olmuyorum. Saçma sapan yerlerde saldırmıyor. Burada olmaz, bekle deyince laftan anlıyor. Ve aslında biliyorum ki beni inekten daha çok seviyor

Son olarak Mira bugün tam olarak bir cümle kurdu ve “bitti… eve eve gidelim” dedi. gerçi yavrumun ev diye kastettiği otel odasıydı ama şimdi gerçekten geri dönüş için toparlanma zamanı… NY, Raleigh ve Chicago’yu geçtik. Türkiye’ye dönüyoruz artık… Kısa, uzun, planlı ve sürpriz; her cinsinden harika buluşmalarımız oldu. Yalan olmazsa dönünce anlatırım artık

Fotoğraflar eve dönüş şerefine… Mira odasında büyük bir ciddiyet ile uslu uslu boya yaparken, fotoğraf makinasının kartını değiştirmek üzere 5 dakikalığına içeri gitmiştim. Döndüğümdeki manzara ortada

— ekleme —

Babies filminin fragmanını mutlaka görmüşsünüzdür… İzledikçe içim kıpır kıpır oluyor. Mira’cım nasıl da çabuk büyüdün ya… Bir de kurabiye kadar dillendiğinde anlaşılan neye uğrayacağımı iyice şaşacağım…

yukarıdaki videoyu Türkiye’den görüntülemek için bu sayfaya ktunnel.com adresinden bakabilirsiniz.

bunlara da göz atabilirsiniz…

• Mira’cım bugün 2 yaşında oldu
• Ayrı ilk gecemiz
• İlk Sinema Deneyimi
• Mira 3 yaşında…
• Mira’cım 1 yaşında